TUANA'YA SON MEKTUP (EMRE DOĞAN)

TUANA'YA SON MEKTUP vakit tamam değil Tuana... dünya büsbütün ihanet oyunları oynarken vicdanın somurtkan tablosu asılı ruhumun duvarlarında. ekmek kokan sabahlarım var benim kapatırsam gözlerimi sımsıkı aşk olurum Plevne surlarında. ben de bilirim güzeldir Süleymaniye'den göklere koşmak yada Domaniç yaylasında koşarken gök kadar hür olmak. başka şeyler de bilirdim önceleri, yıldız saymak, şeker toplamak karanlıktan korkmak... ama artık Tuana, ekmek kokan sabahlarım var benim asırlık umutlarım, ağlayan çocuklarım. ve sen şimdi yürümelisin doğacak her çocuğun umudu için serin suların üstünde; Tuna'da, Hazer'de, Vey'de... parmaklarının ucunda yetişmeye çalış yıldızlı gecelerde gülücüklerin hecesine. üstelik güzelliğinin tüm zerresi miras kalmalı her sabah ezanla uyananlara. vakit şimdi tamam Tuana, denizler sende kalsın benim derdim dağlarla... Emre Doğan