Выканауца - Васіль Буколік.
Неруш ранішні --
роднае слова,
Мне шукаць цябе,
покуль гляджу,
Пад зялёным крылом верасовак,
Пад крысом
і спякоты й дажджу.
Слова,
што як нарог для ратая,
Як для ластаўкі --
стромы вільчак,
Ад якога на небе світае,
Ад якога яснее ў вачах...
А пашчасціць -- натрапіцца неруш, --
Зазвіняць недзе промні наўзбоч.
Неруш свой
панясу я аберуч,
Як слязіну з матуліных воч.
Ад абразы,
ад позірку злога,
Шлях заблытаўшы для наслання,
Неруш ранішні --
матчына слова,
Мне, як бору,
цябе засланяць!