Ολο τον καιρο που εψαχνα να βρω, δεν ξερω ποιο σκοπο,
ποιο νοημα στη γη να καταλαβω
εμαθα πως τα ταξιδια φανερωνουν ονειρα, πισω απο αστερια φωτεινα
μου'δωσαν χαρες, αγαπες μαχαιριες, μπερδεματα,
για να'χω να ξηλωνω και να ραβω
γι'αυτο αναψα φωτιες, ανοιξα πληγες,
με βρηκαν χαραυγες στο δρομο και ταξιδεψα μακρια...
πιο μακρια, οσο πιο μακρια
απ'το Τιμπουκτου, ως το Κατμαντου, απο το Δελχι στη Ρωμη
κι απ'την Πατρα στη Σουματρα
απο το βουνο στη θαλασσα, γυρω απο τη γη,
κουκιδα μ'ακανονιστη τροχια
κι οταν το σκοπο, χορεψω με καπνους και λαβδανα
σε ζουγκλες και σε μαρμαρενια καστρα
θα ζητησω απ'τη βαρυτητα, μια βολτα στο φεγγαρι
τον κοσμο να κοιταξω απο μακρια
πιο μακρια, οσο πιο μακρια....