พระบรมโอรสาธิราช Crown Prince of Thailand

สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราลงกรณ สยามมกุฎราชกุมาร สยามมกุฎราชกุมาร เป็นพระอิสริยยศมกุฎราชกุมารของประเทศไทย ซึ่งเป็นพระอิสริยยศของผู้ที่จะสืบราชสมบัติต่อจากพระมหากษัตริย์ไทย โดยสยามมกุฎราชกุมารจะดำรงพระยศนี้ไปจนกว่าพระมหากษัตริย์จะสวรรคตหรือสละราชสมบัติ พระอิสริยยศนี้พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นผู้ทรงกำหนดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2429 เพื่อเป็นรัชทายาทแทนกรมพระราชวังบวรสถานมงคล หรือ วังหน้า และตำแหน่งพระมหาอุปราช ซึ่งใช้สืบเนื่องมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา The Crown Prince of Thailand (or Siam) (Thai: สยามมกุฎราชกุมาร: Sayammakutratchakuman) is a title held by the heir apparent to the Thai throne. First created by King Chulalongkorn (Rama V) in 1886, for his son Prince Maha Vajirunhis, the king's eldest son by a royal wife Queen Savang Vadhana. Prior to this, the Siamese throne did not have a law or formal system regulating the royal succession. In 1688 King Petracha of Ayutthaya created the title of Front Palace, which by the Rattanakosin period had become the main title granted to the heir presumptive to the throne. However few Front Palaces have succeeded to the throne this way, with the exception of King Buddha Loetla Nabhalai (Rama II) in 1809. After the Front Palace crisis in 1875, the title of Front Palace was abolished and replaced with the title of Crown Prince, who became heir apparent to the throne. In 1924 King Vajiravudh (Rama VI) promulgated the 1924 Palace Law of Succession to regulate the succession, this law essentially barred females, children of commoner wives or children of foreign wives to the throne, it also re-affirmed Agnatic Primogeniture, or succession through the male-line by seniority. This law also affected the individuals who could become Crown Prince. Since its creation only three Princes have been raised to this title, so far only one has succeeded to the throne.