Λευτέρης Μυτιληναίος ~ Τα είδωλα

Σ΄ένα σπίτι με είδωλα και θεούς ξεχασμένους συντροφιά τους με άφησες να γυρνώ σαν χαμένος Σ΄ένα σπίτι με είδωλα που εσύ είχες φτιάξει τη ζωή μου τη δίκασες μέσα εκεί να περάσει Σε ρωτάω γιατί κι απαντάει η σιωπή σου αφού τώρα εσύ σ΄άλλο στρώμα πλαγιάζεις σε ρωτάω γιατί κι απαντάει η σιωπή σου πες μου τώρα τι θες τι ζητάς στη ζωή σου Σ΄ένα σπίτι με είδωλα και γεμάτο ενθύμια απροστάτευτο μ΄άφησες σαν παιδί μες στα αγρίμια Σ΄ένα σπίτι με είδωλα που εσύ είχες φτιάξει τη ζωή μου τη δίκασες μέσα εκεί να περάσει