Χίλιοι μαστόροι δούλευαν - Παραδοσιακό Πελοποννήσου

29 Μαΐου 1453. Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεότερου Ελληνισμού. Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ' άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν με τον τρόπο τους την Άλωση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας). Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος. Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα πως κάποια μέρα... πάλε με χρόνια και καιρούς... έμειναν πάντα... Χρόνια σκοτεινά, χρόνια δουλείας... Ο Ελληνισμός, η Ρωμιοσύνη βρίσκεται κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Τίποτε άλλο δεν της απομένει από την κρυφή ελπίδα. Την ελπίδα ότι η Αγιά Σοφιά θα ξαναλάμψει μια μέρα, θα γίνει και πάλι λειτουργία σε αυτή. Έτσι, στην Πελοπόννησο, οι Μωραΐτες θεωρούν την Αγιά Σοφιά σύμβολο, που χτίστηκε θαυματουργικά, και που θα ξαναχτιστεί, όπως θα ξαναχτιστεί και η γκρεμισμένη ελπίδα τους, όπως θα αναστηθεί και το έθνος και η πατρίδα. Αν και το τραγούδι είναι γνωστό σε διάσπαρτες περιοχές σε ολόκληρη την Πελοπόννησο αλλά και στη Στερεά Ελλάδα, κοιτίδα του θεωρείται η Αρκαδία, περιοχή - φορέας πανάρχαιων τραγουδιών και εθίμων, αναφορικά με την Πελοπόννησο. Τραγουδούν: Χορωδία του Συλλόγου Φ. Β. Μ. Διεύθυνση: Φίλιππος Οικονόμου - Ζωντανή ηχογράφηση Κλαρίνο: Κώστας Δήμου Κρουστά: Βαγγέλης Μακρυγιώργος Σαντούρι: Χαρ. Παπαγιαννούλης Λαούτο-Ούτι: Σάκης Παπαδημητρίου Βιολί: Μανώλης Κόττορος Αρμόνιο: Ανδρέας Τασόπουλος Για περισσότερες παραλλαγές ανά την Ελλάδα: https://www.youtube.com/playlist?list=PLAfaymYWz_hnf1YqOEC7aJ9WnZuTNVUiY Οι στίχοι: Χίλιοι μαστόροι δούλευαν και χίλιοι μαθητάδες να φτιάξουν πύργον αψηλό, να φτιάξουν μοναστήρι να φτιάξουν την Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι απ' τ' Άγιον Όρος το νερό κι απ' την Αθήνα χώμα κι απ' τα Ιεροσόλυμα φέρνουν τα κεραμίδια.