Γ.ΝΤΑΛΑΡΑΣ- Μ.ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ : CON TE PARTIRO

CON TE PARTIRO ( ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ) : Μουσική: Francesco Sartori - Στίχοι: Lucio Quarantotto - Οδυσσέας Ιωάννου ============================================================ Εχουν ειπωθει αρκετα γιαυτη την συνεργασια Νταλαρα-Φραγκουλη στην ΙΕΡΑ ΟΔΟ, κυριως για τα τραγουδια που απο κοινου ερμηνευσαν. Νομιζω οτι απλα επιλεχθηκαν τραγουδια που ταιριαζαν περισσοτερο στην φωνη του Φραγκουλη και ο Νταλαρας προσπαθησε να προσαρμοστει σε αυτο και πολυ σωστα επραξε για μενα, εφ'οσον επελεξε τον νεο τοτε Φραγκουλη, πιστευοντας στο ταλεντο του και θελησε να τον στηριξει. Αν το αποτελεσμα σε καθε τραγουδι για καποιους δεν ηταν το τελειο, αυτο το θεωρω απολυτα φυσιολογικο. ============================================================ Quando sono solo sogno all'orrizzonte e mancan le parole si lo so che non ce luce in una stanza quando manca il sole se non ci sei tu con me, con me su le finestre mostra a tutti il mio cuore che hai acceso chiudi dentro me la luce che hai incontrato per strada Con te partiro paesi che non ho mai veduto e vissuto con te adesso si li vivro Con te partiro su navi per mari che io lo so no no non esistono piu Con te io li vivro Con te partiro paesi che non ho mai veduto e vissuto con te adesso si li vivro Con te partiro su navi per mari che io lo so no no non esistono piu Con te io li vivro Con te partiro su navi per mari che io lo so no no non esistono piu Con te io li vivro Σαν μικρά παιδιά τα χρόνια τα χεράκια ανοίγουν με τυλίγουν σε μια νύχτα μεγαλώνουν νιάτα που παλιώνουν πριν να φύγουν κι ό,τι περνά πια ποτέ-ποτέ uα μεγαλώσω και μαζί μου θα πάρω ό,τι είχα να δώσω για ποια χαρά, ποια χαμένη χαρά πάλι θα μετανιώσω Ποτέ, πια ποτέ, χαρά μου, ποτέ ξανά αυτά που πονέσαν ποτέ δε θα γυρίσουν ξανά ποτέ, πια ποτέ Κι εκείνα που φύγαν, ποτέ ξανά κι αυτά που θα 'ρθουνε ποιανού ζωή θα γίνουνε Όσα ζω θα με νικήσουν τα κεριά θα σβήσουν, θα ξεφύγουν κι οι αναμνήσεις σαν διαρρήκτες χρόνια ανοίγουν μπρος τα μάτια μου άλλα μάτια σμίγουν και το ξέρω πως ξανά ποτέ, ποτέ, ποτέ Ποτέ, πια ποτέ, χαρά μου, ποτέ ξανά αυτά που πονέσαν ποτέ δε θα γυρίσουν ξανά ποτέ, πια ποτέ Κι εκείνα που φύγαν, ποτέ ξανά κι αυτά που θα 'ρθουνε ποιανού ζωή θα γίνουνε