Φασουλάς, Καλλέργης - Ο Αντρειωμένος & Συρτά

Ο Γ. Φασουλάς και ο Κ. Καλλέργης ζωντανά. Τον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο κι αν αστοχήσει μα αν αστοχήσει μια και δυο πάλι αντρειωμένος θα `ναι, πάντα είν' η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη και καρτερεί τση φίλους του Ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τονε σταίνει η μάντρα Μα 'γω 'μαι μαύρος κι άσκημος κι ανθρώπου δεν αρέσω μα δεν το καταδέχομαι και θύμα να σου πέσω Πολύ καιρό 'χα στο χωριό να βγω να κάμω βόλτα και εθάρριενε η αγάπη μου πως έχασα την πόρτα Καράβια πάνε στο γυαλό και γλάροι στον άερα μα δεν μπορώ αγάπη μου να 'ρχομαι κάθα μέρα Μηνάς μου πως θα μ' αρνηθείς κάμε το να ξεγνοιάσω για δε βαστώ τέτοια ζωή να τρέμω μη σε χάσω Βασιλικός στην πόρτα σου ανθεί και λουλουδίζει μα κι η δική σου ομορφιά τον κόσμο πλημμυρίζει Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι γιατί μυρίζουνε αυτά κι όμορφοι είναι εκείνοι Δε ζει το ψάρι στη στεριά κι η πέρδικα στο κύμα δε ζω κι εγώ με μια καρδιά που 'χει χαρά το κρίμα Η σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/fasoulaskallergis