Bazen öyle daralıyor ki insan,
içi öyle bir kanıyor ki,
hatta içininde içi kanıyor ya bazen.
Sonra sızı oluyor, sızın oluyor.
Gözünde yaşın oluyor.
Boğazında düğüm, avucundaki ter...
Adına her ne diyorlarsa sevmenin öyle çok yakıyor ki.
Yokluk hal oldu bende...
Yokluğunda nefesim tükeniyor...
Sana susuyorum, dinle...
Bir güzel, bir canı ne kadar yakabilir ki?
Bilesin ki sevgili,
içimde biriktirdiğim şiirlerle,
beklerim geceleri,
dualarıma sarılıp yatarım...
Derdim mi?
Beni biliyorsun, hep içime atarım...
Elif Gibi Sevmek 2 / Hikmet Anıl Öztekin