Ενα μουνί στην κερασιά και ο πούτσος απο κάτω

Πολλοί θα αναρωτηθείτε τι θέση έχει ενα "βωμολοχικό" τραγούδι σε ενα Πολιτικό Καφενείο. Σας απαντάμε. Είναι απλά ενα παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι μας απο τη Θεσσαλία. Τα αποκριάτικα τραγούδια είναι δημιουργήματα λαϊκής έμπνευσης. Οι ρίζες τους είναι πανάρχαιες και σχετίζονται με τη Διονυσιακή λατρεία. Ταυτίζονται απόλυτα με το πνεύμα των ημερών κατά τις οποίες ακούγονται, είναι δηλαδή απόλυτα συνδεδεμένα με το ξεφάντωμα. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας τελετής που δημιουργεί κλίμα κοινωνικής, πνευματικής και σεξουαλικής (σε λεκτικό επίπεδο) απελευθέρωσης και εκτόνωσης. Αυτές οι αποκριάτικες εκδηλώσεις δεν συνάδουν φυσικά με το χριστιανικό πνεύμα. Ο χριστιανισμός στην χώρα μας απλά τις βρήκε και τις ανέχθηκε. Πολλοί θα αναρωτηθείτε οκ καλά και ωραία μας τα λέτε αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνουμε που κολλάει στην φιλοσοφία του Πολιτικού καφενείου στο Facebook. Μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε τώρα με το ΕΣΡ να επιβάλλει περιορισμούς ακόμα και σε αυτήν την σάτυρα και το ΣΚΑΙ να προσπαθεί να μας πείσει οτι μαράζι του είναι να ανακαλύψει τις πραγματικές ρίζες του έθνους και του κράτους μας αλλά ταυτόχρονα οτι στην Κερατέα π.χ. οι κάτοικοι πρέπει να τουμπεκιαστούν στις επιταγές της νεο - οθωμανικής διοίκησης νομίζουμε οτι είναι διδακτικό και επίκαιρο να δούμε μια γνήσια έκφραση του ελληνικού λαού και να αναρωτηθούμε αν οι πνευματικοί μας ταγοί, οι "τιμονιέρηδες" της κοινωνίας μας απλά προσπαθούν να μας παρουσιάσουν μια εικόνα του νεοέλληνα που ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις των κυβερνώντων αλλά οχι στην ιστορική πραγματικότητα. Ενός νεοΈλληνα αθυρόστομου και αμφισβητία. Παραδοσιακό Αποκριάτικο Θεσσαλίας Στίχοι: Ένα μωρέ ένα, ένα μουνί στη κερασιά κι ο πούτσος από κάτω. Πέντη μωρέ πέντη, πέντη μετάνοιες έκανε. Πέντη μετάνοιες έκανε, μουνί κατέβα κάτω, μουνί κατέβα κάτω. Δε κα' μωρέ δε κατεβαίνω πούτσκαρε. Δε κατεβαίνω πούτσκαρε γιατ' είσαι κορδωμένος. Μπαίνεις μωρέ μπαίνεις, μπαίνεις πολύ-πολύ βαθειά. Μπαίνεις πολύ-πολύ βαθειά και βγαίνεις μαραμένος.