Emre Çam - Eşkıya

Düşer içine bir ateş de yakar gönlünü Sevmiştir bir vefasızı eşkıya Kurşunlar gölgesinde geçirsede ömrünü Yanlız onun için ölmek ister eşkıya O da bilirki vefasız bir sevgilidir bu Uğrunda ölse bile sevmeyecektir onu Gözlerinde kurmuştur bir amansız pusu İşte o pusuda ölmek ister eşkıya Elleri daha değmemiştir bir narin ele Gönlünü kaptırmıştır artık bu karagüle Yanında ucuz kalır kurşun yarası bile Yalnız o bakış için ölmek ister eşkıya Kurşunlardan bile esirgemedi gözlerini Daha hiç bir yar süslememişti hayallerini O severse kimse solduramazdı güllerini Yalnız o gül için solmak ister eşkıya Kaç amansız geceden çıktı sabaha Kaç prangadan geçti ölmedi daha Karşılısız sevda dedikleri bu ha... Şimdi sevdası için yanmak ister eşkıya Onun gönlünde kışlar vardı baharı olmayan Onun ömründe gecler vardı sabahı olmayan Onun hayatında pusular vardı adam kurtulmayan İşte o savda pususunda ''öldü'' eşkıya