บทสวด อภิณหปัจจเวกขณปาฐะ ว่าด้วยการพิจารณาถึงความแก่,เจ็บ,ตาย,พลัดพรากและผลกรรม เพื่อการปลง

บทสวด..อภิณหปัจจเวกขณปาฐะ . บทสวดเหมาะสำหรับฟังเพื่อการพิจารณาธรรม พิจารณาจิตสมาธิ และเพื่อการพิจารณาปลง,ปล่อยวาง บทสวดนี้ว่าด้วยการพิจารณา ถึงความแก่,เจ็บ,ตาย,พลัดพราก และกรรมเพื่อมิให้พุทธศาสนิกชนประมาทในชีวิต ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต, เรามีความแก่เป็นธรรมดา จักล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้, พ๎ยาธิธัมโมมหิ พ๎ยาธิง อะนะตีโต, เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จักล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้, มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต, เรามีความตายเป็นธรรมดา จักล่วงพ้นความตายไปไม่ได้, สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว, เราจะละเว้นเป็นต่างๆ, คือว่าจะพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง, กัมมัสสะโกมหิ, เรามีกรรมเป็นของของตน, กัมมะทายาโท, เราเป็นผู้รับผลของกรรม, กัมมะโยนิ, เรามีกรรมเป็นกำเนิด, กัมมะพันธุ, เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์, กัมมะปะฏิสะระโณ, เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย, ยัง กัมมัง กะริสสามิ, เราจักทำกรรมอันใดไว้, กัล๎ยาณัง วา ปาปะกัง วา, ดีหรือชั่วก็ตาม, ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ, เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นไป, เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง. เราทั้งหลายพึงพิจารณาอย่างนี้ทุกวันๆ เทอญ.