Анатоль Кудласевіч, верш Гімн адзіноце

Калі вы спалі - я выйшаў басанож у ноч, калі вы спалі. У цемрадзь выйшаў я, калі яшчэ вачэй вы не адкрылі, каб над зямлёю вас падняць, бсякрылых, - я выйшаў басанож у ноч, калі вы спалі... Цямрэча рэзала як нож булатнай сталі па цёплым сэрцы, І кроў цякла з гарачых ранаў, а я пайшоў на захад сонца... Мой шлях раскрыліўся ў бсяконцасць: Я прадзіраўся басанож праз ноч, і час імчаўся наўздагон, а вы ўсё спалі. Быў ранак. Ішоў я Захадм на Ўсход, каб над зямлёю сонца ўстала. Маліўся Госпаду Багоў... Адзін! А вы - праспалі той міг, калі гадзіннік на імгненне прыпыніўся і я - адзіны на зямлі, адзін, які не спаў і сам сабе не сніўся - і над зямлёю Сонца разбудзіў! Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/gimn-adzinotse