Από την πόρτα σου περνώ, ωραία Αιγιώτισσα
κι από τη γειτονιά σου, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Μ’ αρνήθηκες, δε με πονείς, ωραία Αιγιώτισσα
πρέπει να με λυπάσαι, γιατί ’μαι ορφανό
δεν ξέρω το καημένο πλέον τι θα γινώ
Εχεις φωνή που σ' έχουνε, ωραία Αιγιώτισσα
τ΄ αηδόνια βασιλιά τους, κόρη με τις ελιές
στους κάμπους που γυρίζεις και μεσ' στις ρεματιές
Κι αν έχεις μάνα μάγισσα, ωραία Αιγιώτισσα
τα μάγια δεν με πιάνουν, κόρη με τις ελιές
εσύ με διώχνεις τώρα σκέφτηκες και το λές
Θα φύγω από σένανε, ωραία Αίγιώτισα
Μ' άλλη θα με παντρέψουν κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, της μάνας σου το λες