ABESE-(ABESE)-SURESİ-Daoud Hamza (Dawood Ayad Hamza)

(ABESE-ABESE) Mekke'de inmiştir, 42 (kırkiki) âyettir. Adını, "yüzünü ekşitti, buruşturdu" anlamına gelen ilk kelimesinden almıştır. “Abese” Yüzünü ekşitti anlamındadır. Bu sûrenin iniş sebebiyle ilgili olarak şöyle bir hadise nakledilmiştir: Efendimiz; (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) Velîd, Ümeyye b. Halef, Utbe b. Rabîa gibi Kureyş'in ileri gelenlerine İslâm'ı anlattığı bir sırada âmâ (kör) olan Abdullah b. Ümmü Mektum gelir ve "Yâ Resûlallah! (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) Allah'ın sana öğrettiklerinden bana da öğret" der. O esnada Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) cevap vermez. Çünkü Kureyş'in bu ileri gelen kimseleri, zaten kendilerine özel muamele edilmesini istiyorlardı. Efendimiz (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) onları gücendirmek istemedi. Abdullah tekrar seslenince elinde olmayarak yüz hatları değişti. Bu esnada onlar kalkıp gittiler. Biraz sonra bu âyetler geldi. Sûrede başlıca, itikat, peygamberlik, Allah’ın kudreti ve kıyamet halleri konu edilmektedir. Hadiste: Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) buyurdu ki: "Kim Abese suresini (vird olarak) okursa, kıyamet gününde yüzü sevinçli ve (cennetle) müjdelenmiş olarak gelir." İbnu Abbas (radıyallahu anhüma) anlatıyor: "Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) buyurdular ki: "Sizler kıyamet günü ayakkabısız, çıplak ve sünnetsiz olarak haşir meydanında toplanacaksınız. " Bu açıklama üzerine bir kadın sordu: " (Bu durumda) birbirimizin avret yerlerini görmez miyiz?" Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) (abese suresinde geçen bir ayetle cevap verdi): " Ey kadın! "O gün herkesin kendine yeter derdi vardır".