Ο Ανδρέας Τσαούσης αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της δημοτικής μουσικής μας παράδοσης.Τραγουδιστής με ξεχωριστό ύφος και λεβέντικη μουσική προσωπικότητα.Έχει ερμηνεύσει επιτυχίες και επιτυχίες,αφήνοντας σίγουρα τη σφραγίδα του πάνω στο Καμπίσιο Τσάμικο Τραγούδι της παράδοσής μας.Με ερμηνείες σαν κι αυτή,βγάζει τόσο συναίσθημα,που θαρρείς πως χείμαρρος συναισθημάτων & θυμήσεων ξεπηδά μέσα από την ψυχή του εκάστοτε μερακλή χορευτή ή ακροατή.Τραγούδια βγαλμένα κατευθείαν από την καρδιά και την ψυχή του λαού,μέσα από όλες τις δυσχέρειες και όχι μόνο που μπορούμε να συναντήσουμε στο διάβα της ζωής. Ρυθμός λεβέντικος,ζυγισμένος,στον τόπο.Για Αυθεντικούς Λεβέντες.Τόσο στην ψυχή όσο και στον ίσκιο.Γιατί χρειάζεται ψυχή για να χορέψεις ένα τέτοιο τραγούδι,όπως του πρέπει.Πού εξαφανίστηκαν σταδιακά όμως οι αγνοί λεβέντες των πάλαι ποτέ ένδοξων μουσικά εποχών; Σήμερα,ο μπαρμπα Ανδρέας,εάν δεν απατώμαι,διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του τραγουδώντας ακόμη σε γλέντια,στέκοντας αγέρωχα σαν βράχος μπρος στη λαίλαπα που παρασύρει και καταστρέφει μανιωδώς την παράδοσή μας.Θεματοφύλακας της τελευταίας σπίθας που απέμεινε από την πάλαι ποτέ πυρκαγιά της δημοτικής μας παράδοσης.Να τα Χιλιάσεις μπαρμπα Ανδρέα! "Της Γειτονιάς η όμορφη,το 'χει κρυφό καμάρι.. Περνά και δεν μας χαιρετά κι αλλού κρυφά κοιτάζει.. Κοίτα μας μαυρομάτα μου,όλους με την αράδα.." *Επιμέλεια & Φωτογραφία: Κώστας Β Αναγνώστου